X Dnie Koła Warszawskiego

Warszawa, 10-11 CZERWCA 2006
Pałac Paca – Ministerstwo Zdrowia, ul. Miodowa 15

 

 

6 maja 2006 r. minęła 150 rocznica urodzin Sigmunda Freuda – odkrywcy nieświadomości – twórcy psychoanalizy. Nie sposób, kiedy próbuje się układać najprzeróżniejsze kwestie w obszarze psychoanalizy, nie przywoływać pojęcia i funkcji ojca. Freud wierzył w ojca; z problematyki ojca uczynił jeden z filarów swojego odkrycia, a o wadze i wyjątkowości przyznanej mu funkcji niech świadczy chociażby fakt, iż w jednym ze swoich pism postulował, by obok psychologii indywiduum oraz psychologii zbiorowości wypracować tę trzecią: psychologię ojca.
Wkład Freuda w tej materii jest znany: z postaci-portretu ojca (a więc ojca wyobrażeniowego) wydobył funkcję ojca (symbolicznego). Tej funkcji nadał formę mitu:

• mitu Edypa;
• mitu ojca hordy pierwotnej;
• mitu-rekonstrukcji dziejów Mojżesza i jego religii w jedynego Boga.

Z tych trzech ujęć funkcja ojca wyłania się jako regulująca i uniwersalna zarówno w aspekcie klinicznym, czyli dla każdego podmiotu, jak i w szerszym kontekście przejścia od natury do kultury oraz ufundowania religii monoteistycznej.

Ale jak mówi Lacan na wstępie swojego XI Seminarium, nie byłoby odkryć psychoanalizy bez czegoś uprzywilejowanego w pragnieniu samego Freuda, co pozwoliło mu znaleźć wejście w dziedzinę nieświadomości; w pragnieniu, w którym coś nie zostało nigdy zanalizowane, a co Lacan (sam siebie nazywając freudystą) układa w ścisłym związku z problematyką Imion Ojca jakże wstrząsającą dla historii psychoanalizy.

Temu niepokojącemu sąsiedztwu freudowskiej wiary w ojca i jego nieprzejednanej pasji, by z psychoanalizy uczynić naukę, jak i biorącej się stąd całej serii impasów oraz błędnych postępów na drodze psychoanalizy jako praxis, Lacan stawił czoła wypracowując formułę metafory ojcowskiej i Imienia Ojca, opracowując przejście od Imienia do Imion Ojca, klinikę węzła borromejskiego i funkcję sinthomu.

Nasz wkład w tę problematykę...? Temu będą służyć najbliższe Dni Koła Warszawskiego.

Janusz Kotara

 

Sobota, 10 czerwca 2006

10.30 – rejestracja

Sesja 11.00-13.00
Agnieszka Kurek – Wprowadzenie [L’ouverture].
Jean-Louis Gault – „Père freudien, père lacanien” [Ojciec freudowski, ojciec lacanowski]
Janusz Kotara – „Ojciec-przeszkoda” [Père-un obstacle].

13.00-14.30 – przerwa obiadowa

Sesja 14.30-18.00
Riccardo Carrabino – „Ojcostwo i symptomy współczesne-przybliżenie topologiczne” [Paternité et les symptomes contemporains – L’approche topologique].
Paola Francesconi – „Le trois registres de la paternité et le symptome” [Trzy rejestry ojcostwa i symptom].
Barbara Kowalów – „Zrób sobie jakiegoś ojca – zadanie dla podmiotu” [S’en faire un père - une tache pour le sujet].

Niedziela, 11 czerwca 2006

Sesja 10.00-12.30
Bogdan Wolf – „Tajemnica ojca”[L’enigme du père].
Grażyna Skibińska – „Czym jest kompleks Edypa?” [Qu’est-ce que le complexe de l’ Œdipe?].
Tomasz Czub – „Domaganie ojca” [La demande du père].

12.30-14.30 – przerwa obiadowa

Sesja 14.30-17.00
Tomasz Gajda – „Un père-Le père – pytanie o ojca” [Un père-Le père – une question sur le pére].
Danuta Heinrich – „Wykluczenie Imienia Ojca w psychozie – psychoza i sinthome”[La Forclusion du Nom-du-Père dans la psychose – la psychose et le sinthome].
Agnieszka Kurek – „Język Innego jako sinthome?”[La Langue de l’Autre comme le sinthome?].